در مطالعه دیگری هیرش و کلارک (۲۰۰۴) از آزمودنی های مضطرب اجتماعی خواستند دو محاوره با افراد غریبه انجام دهند. در طول محاوره اول از آزمودنی ها خواسته شد این تصویر از خود را کنترل کنند. همان طور که پیش بینی شده بود آزمودنی ها زمانی که تصویر منفی از خودشان در ذهن داشتند اضطراب بیشتر و عملکرد اجتماعی ضعیف تری را گزارش کرده بودند.
ورتیو^[۱۵۹] (۲۰۰۳) بیان کرد افرادی که دچار اضطراب اجتماعی هستند دارای ثبات عاطفی کمتر، برانگیختگی و ترس بیشتری می باشند.
هایزر^[۱۶۰] و همکاران (۲۰۰۳) اظهار کردند رابطه مستقیمی بین کمرویی شدید دوران کودکی و اضطراب اجتماعی در زندگی بعد از آن وجود دارد.
مطالعات نشان داده اند که افراد دارای اضطراب اجتماعی بالا، هنگام پیش بینی کردن، عمل کردن و اندیشیدن در مورد برخوردهای اجتماعی، توجه شان را در درون تغییر می دهند و به خود نظارتی ریز می پردازند و خود انگاره شدیدا منفی را تجربه می کنند (هاکمن و همکاران، ۲۰۰۰؛ اسپیور و استوپا، ۲۰۰۲).
مطالعه لایب^[۱۶۱] (۲۰۰۰) نشان می دهد، افرادی بیشتر در معرض اضطراب اجتماعی قرار می گیرند که والدین مضطرب و افسرده دارند و تأثیر والدین در سبب شناسی این اختلال تنها محدود به ژنتیک نیست.
۲-۳-۲- اضطراب اجتماعی و صفات شخصیتی
مطالعه قانعیان و رحیمی (۱۳۹۱) نشان داد پیش بینی کنندگی صفت روان رنجور خویی برای تمامی علایم اختلالات روانی SCL-90 وجود داشت.صفاتی مانند باز بودن به تجربه، وجدانی بودن و توافق در مرتبه دوم با قدرت کمتری قادر به پیش بینی برخی اختلالات است.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

نتایج به دست آمده از مطالعه رضوی و همکاران (۱۳۹۰) حاکی از آن بود که بین صفات شخصیتی و اضطراب اجتماعی دانشجویان نابینا ارتباط معنی داری وجود دارد و نیز بین صفات شخصیتی و اضطراب اجتماعی در دانشجویان عادی ارتباط معنی داری وجود دارد.
نتایج مطالعه نادری و مرادیان(۱۳۸۹) نشان داد که بین ویژگی های شخصیتی و اضطراب جسمانی – اجتماعی دانشجویان دختر با اتخاذ رژیم شناختی – رفتاری رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که تنها ویژگی شخصیتی توافق پذیری و اضطراب جسمانی- اجتماعی پیش بینی کننده اتخاذ رژیم درمانی هستند.
مطالعه حق شناس(۱۳۸۵) نشان داد افرادی که دارای اضطراب اجتماعی بالا می باشند در صفت نوروتیسیسم نسبت به افراد عادی نمره بالاتری دریافت می کنند. افرادی که در مقیاس نوروتیسم دارای نمره بالاتری هستند معمولاً خجالتی و دارای اضطراب اجتماعی در جمع های بزرگ هستند همچنین افرادی که در مقیاس برون گرایی نمره بالایی بدست می آورند دارای اضطراب اجتماعی پایین هستند.
یافته های پژوهش حق شناس (۱۳۸۱) نشان داد بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی، ویژگی های شخصیتی گروه سوم اختلالات شخصیت بر اساس ملاک های تشخیصی DSM-IV را دارا بوده و بیشتر به نوع اختلال شخصیت اجتنابی از این گروه نزدیک می باشند.
لوینسون و همکاران (۲۰۱۱) در مطالعه خود نشان دادند ویژگی های شخصیتی نقش مهمی را در رابطه بین اضطراب اجتماعی و تفسیر خود نشان می دهد. آن ها نتیجه گرفتند، در نظر گرفتن مداخلات بالینی در رابطه بین تفسیر خود و صفات شخصیتی می تواند در کاهش اضطراب اجتماعی مفید باشد.
گلینسکی و پیج^[۱۶۲] (۲۰۱۰) نشان دادند افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی شرکت کننده در یک مطالعه درمانی، سطوح پایین وجدانی بودن و سطوح متوسط باز بودن به تجربه و سازگاری را در پرسشنامه تجدید نظر شده NEO گزارش کردند.
اسپین هاون^[۱۶۳] و همکاران (۲۰۰۹) رابطه مثبت و معنی داری بین صفت روان رنجور خویی با اختلالات افسردگی و اختلالات اضطرابی گزارش نموده اند.
بینون^[۱۶۴] و همکاران (۲۰۰۴) دریافتند که بین اضطراب اجتماعی با اعتماد کم، جنبه ای از سازگاری، خودکارآمدی پایین و جنبه هایی از وجدانی بودن رابطه دارد.
در تحقیق کاشدان و هربرت (۲۰۰۳) ارتباط بین مقیاس روان رنجورخویی و اضطراب اجتماعی تأیید شد. به نظرمی رسد که افراد مضطرب نسبت به افراد عادی درمقیاس های باز بودن و توافق دارای نمراتی پایین تر و در مقیاس وجدانی بودن شبیه افراد عادی باشند.
مارتین استودیر و همکاران (۲۰۰۱) در مطالعه خود بیان کردند که، هراس اجتماعی و اختلال شخصیت اجتنابی از جنبه های مختلف یک طیف اضطراب اجتماعی را منعکس می کنند.
بروکز^[۱۶۵] و همکاران (۱۹۸۹) یک ارتباط معنی دار میان ویژگی های شخصیتی وابسته و اجتنابی با احتمال ابتلاء به اختلال هراس را گزارش کردند.
۲-۳-۳- اضطراب اجتماعی و ابعاد کمال گرایی
قاسمی پور و بزازیان (۱۳۹۲) در پژوهش خود به این نتیجه رسیدند که بین هریک از ابعاد کمال گرایی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان تیزهوش رابطه معنی داری وجود دارد. آن ها یافتند بین زیر مقیاس های ترس، اجتناب، ناراحتی فیزیولوژی و نمره کل اضطراب اجتماعی با ابعاد نگرانی زیاد در مورد اشتباهات (CM)، تردید در مورد فعالیت ها (D)، انتقاد والدینی (PC) و نمره کل کمال گرایی رابطه معنی داری وجود دارد. و ابعاد انتقاد والدینی(PC)، تردید در مورد فعالیت ها (DA)، نگرانی زیاد در مورد اشتباهات (CM)، انتظارات والدینی (PE) و بعد سازمان دهی(O)، میزان اضطراب اجتماعی دانش آموزان را تبیین می کند.
عبدخدایی و همکاران(۱۳۹۰) نشان دادند که بین ابعاد کمال گرایی با اضطراب پنهان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد، یعنی هر چه میزان کمال گرایی افزایش یابد میزان اضطراب پنهان نیز افزایش می یابد و در مقایسه مولفه های کمال گرایی،کمال گرایی جامعه مدار پیش بینی کننده معنی داری برای اضطراب پنهان دانشجویان می باشد.
نیکویی (۱۳۹۰) در خصوص تفاوت کمال گرایی مثبت و منفی در بین افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی و گروه گواه، به این نتیجه رسید که افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی نسبت به جمعیت غیر بالینی، بیشتر واجد خصیصه کمال گرایی منفی هستند؛ در حالی که خصیصه کمال گرایی مثبت نیز، در گروه گواه بیشتر می باشد. بنابراین، کمال گرایی مثبت کارکردی مثبت و در جهت افزایش سازگاری فرد با محیط اجتماعی داراست و کمال گرایی منفی نقشی مخرب در سلامت و بهداشت روانی برعهده می گیرد.
بشارت و همکاران(۱۳۸۹) در پژوهش خود به این نتیجه رسیدند که ابعاد کمال گرایی والدین، ویژگی های مربوط به فرزند پروری آن ها را تحت تأثیر قرار می دهد.
بیطرف و همکاران (۱۳۸۹)، در پژوهشی نشان دادند که هراس اجتماعی با سبک والدگری مستبدانه و با دو بعد از کمال گرایی شامل نگرانی درباره اشتباه ها و شک درباره اعمال همبستگی مثبت دارد، در حالی که با سبک والدگری مقتدرانه و بعد انتظارهای والدینی ( از ابعاد کمال گرایی فراست) همبستگی منفی معنی دار نشان داده است.
نتایج پژوهش علیزاده صحرایی و همکاران (۱۳۸۸) نشان داد، بین باورهای غیر منطقی و کمال گرایی منفی رابطه مثبت معنی دار وجود دارد. همچنین بین کمال گرایی مثبت با خرده مقیاس های باورهای غیر منطقی شامل نیاز به تأیید دیگران، واکنش به ناکامی، بی مسئولیتی عاطفی و اجتناب از مشکلات، رابطه منفی معنی دار وجود داشت. بین تمایل به سرزنش و کمال گرایی مثبت نیز، رابطه مثبت معنی دار به دست آمد.
در مطالعه دیگری( صابونچی و همکارانش۱۹۹۹؛به نقل از برادران،۱۳۸۴) در مقایسه یک گروه از افراد با اضطراب اجتماعی و یک گروه از افراد با اختلال وحشت زدگی همراه با اگورافوبیا دریافتند که افراد مضطرب اجتماعی در زیر مقیاس های نگرانی زیاد در مورد اشتباهات و تردید در مورد فعالیت ها نمره بالاتری به دست آوردند.
مطالعه لوینسون و همکاران (۲۰۱۵) نشان داد افراد مضطرب اجتماعی به علت داشتن استانداردهای پایین، عدم اعتماد به نفس را منعکس می کنند و این استانداردهای پایین در ترکیب با کمال گرایی ناسازگارانه و نگرانی در مورد ارزیابی دیگران، اضطراب اجتماعی را افزایش می دهد.
یافته های پژوهشی نشان داد تلاش های کمال گرایانه با عملکرد بالاتر در زمینه های مختلف تحصیلی در مدرسه و دانشگاه، در مسابقات موسیقی، در آزمون های استعداد، و آزمون های آزمایشگاهی، و عملکرد ورزشی بالاتر در آموزش و مسابقات، رابطه دارد (استوبر^[۱۶۶]، ۲۰۱۲).
تحقیقی نشان داد ترکیبی از کمال گرایی جامعه مدار پایین و کمال گرایی خودمحور بالا بیشتر منجر به اختلال می شود( گادریو و ورنر فیلون^[۱۶۷]، ۲۰۱۲).
برخی مطالعات نشان می دهد کمال گرایی ناشی از انتقاد از خود و اضطراب اجتماعی به شدت با ثبات هستند و انتقاد از خود در طول زمان اضطراب اجتماعی افراد را افزایش می دهد ( گروس^[۱۶۸] و همکاران،۲۰۱۲؛ مک گرات و همکاران ^[۱۶۹]،۲۰۱۲).
نتایج پژوهش اُکانر^[۱۷۰] و همکاران (۲۰۱۰) ، امکان پیش بینی اضطراب نوجوانی و بزرگسالی را بر اساس عقاید کمال گرایانه نادرست همراه همراه با مشکلات روانشناختی متعدد در کودکی و بزرگسالی فراهم کردند.
در پژوهش جاستر و همکاران (۱۹۹۶)، افراد مبتلا به هراس اجتماعی نمره بالاتری در اندازه گیری کمال گرایی نسبت به گروه گواه گرفتند. آن ها بیشتر در مورد اشتباه کردن نگران بودند و در عملکرد خود شک داشتند و بیشتر در معرض انتقاد و استانداردهای بالای والدین شان قرار داشتند ( جین و سودهیر^[۱۷۱]، ۲۰۱۰).
لارنتی^[۱۷۲] و همکاران (۲۰۰۸) نشان دادند کمال گرایی با اضطراب اجتماعی و عدم توافق با دیگران رابطه مثبت دارد و کمال گرایی در بروز اضطراب اجتماعی اغلب عاملی بازدارنده در روابط با دیگران است.
اغلب برخی از بررسی ها نشان داده اند که بزرگسالان با اختلالات اضطرابی، والدین خود را طرد کننده^[۱۷۳] یا فزون حمایتگر^[۱۷۴] دانسته اند.این ویژگی ها به تنهایی و یا توأم با یکدیگر، می توانند به ایجاد مشکلات در تعامل های بین فردی و موقعیت های اجتماعی منجر شوند.فزون حمایتگری والدین ممکن است تحول خودپیروی و رقابت اجتماعی فرزندان را محدود کند.طرد و فزون حمایتگری می توانند موجب یک نارساکنشی در رابطه والد-کودک شوند (لیب^[۱۷۵] و همکاران، ۲۰۰۷).
تحقیقات نشان دادند که افراد مضطرب اجتماعی نمرات بالاتری در زیرمقیاس های نگرانی زیاد در مورد اشتباهات و تردید در مورد فعالیت ها و انتقاد والدینی در مقایسه با گروه های کنترل غیر بالینی و افرادی با انواع دیگری از اختلالات اضطرابی دارند (بانرج، ۲۰۰۵).
لاند^[۱۷۶] (۲۰۰۴) در پژوهش خود بیان می کند تلاش برای کمال گرایی یک حالت انگیزشی ایجاد می کند و باعث افزایش فوق العاده بهبود عملکرد، تلاش اضافی برای امور و دستیابی به بهترین نتایج ممکن می شود.
روسر^[۱۷۷] (۲۰۰۳) در پژوهش خود به این نتیجه رسید که خرده مقیاس نگرانی در مورد اشتباهات در افراد کمال گرا گرایش به سمت ارزیابی خود انتقادی، برابر دانستن اشتباهات با شکست و انتظار پاسخ های منفی از دیگران است که باعث می شود افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی در عملکرد خود در بمانند و در مورد تصمیم گیری های خود شک کنند.
آلدن و همکاران (۲۰۰۲) در مطالعه خود به این نتیجه رسیدند که، ماهیت کمال گرایی ترکیبی از انتظارات عملکرد و خود ارزیابی است. ظاهرا هنگامی که انتظارات عملکرد به طور نامعقولی بالا است و خود ارزیابی مضر وجود دارد، با یک شکل پاتولوژیک کمال گرایی روبرو هستیم.
نمونه های یک پژوهش آسیایی-آمریکایی، استانداردهای شخصی بالاتر، کنترل سخت گیرانه والدین، فقدان تعامل باز با والدین و توقعات آموزشی بالاتر و بیگانگی عاطفی نسبت به همسالان را گزارش دادند (کاوامورا و همکاران، ۲۰۰۲).
۲-۳-۴- اضطراب اجتماعی و خودکارآمدی
در مطالعه خزایی و همکاران (۱۳۹۳) تحت عنوان مقایسه میزان خودکارآمدی، عزت نفس، اضطراب اجتماعی، کم رویی و پرخاشگری در دانش آموزان با سطوح مختلف جرأت ورزی، چنین نتیجه گیری شد، خودکارآمدی رفتاری وابسته و زیر مجموعه جرأت ورزی است و افراد دارای جرأت ورزی بالا، سطح بالاتری از خودکارآمدی را از خود نشان می دهند.همچنین، اضطراب اجتماعی نیز در در افراد جرأت ورز بالا، متوسط و پایین متفاوت است.
یافته های تحقیق حسنوند عموزاده (۱۳۹۱) نشان داد، عزت نفس، خود کارآمدی و جرأت ورزی با اضطراب اجتماعی رابطه منفی و معنی داری دارد، ولی کمرویی با اضطراب اجتماعی رابطه مثبت و معنی داری دارد. به علاوه ،کمرویی بهترین پیش بینی کننده اضطراب اجتماعی در پسران دانشجو و عزت نفس بهترین پیش بینی کننده اضطراب اجتماعی در دختران دانشجو بودند.
یافته های پژوهش رئوفی احمد و همکاران(۱۳۹۱) نشان داد که بین اضطراب اجتماعی با سوگیری توجه رابطه مثبت وجود دارد (۰٫۰۱>P) و با خودکارآمدی اجتماعی رابطه منفی معنی دار(۰٫۰۱>P) وجود دارد.
بر اساس پژوهش استوار (۱۳۸۶) اضطراب اجتماعی با خودکارآمدی (۰٫۰۰۰۱>p و ۰٫۵۶=r) و پیامد وقوع رویدادهای اجتماعی منفی (۰٫۰۱> p و ۰٫۴۴=r) همبستگی مثبت و معنی داری دارد. مطابق با مدل های شناختی اضطراب اجتماعی (کلارک و ولز، راپی و هیمبرگ) رابطه مثبتی بین سوگیری های قضاوت در مورد احتمال و پیامد وقوع رویدادهای منفی اجتماعی و اضطراب اجتماعی وجود دارد.
پژوهش ترخان (۱۳۹۱) اهمیت آموزش گروهی مصون سازی در مقابل استرس را در افزایش خودکارآمدی اجتماعی و کاهش اضطراب اجتماعی افراد معتاد را نشان داد. مطالعه او مبین این واقعیت بود که آموزش گروهی مصون سازی در مقابل استرس می تواند موجبات خودکارآمدی بالا و اضطراب اجتماعی پایین افراد معتاد را فراهم سازد.
در بررسی خوشنویسان و افروز (۱۳۹۰)، رابطه خودکارآمدی با اضطراب، استرس و افسردگی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها نشان داد که بین خودکارآمدی، با افسردگی، اضطراب، استرس و نمره ی کل این مقیاس ها همبستگی معکوس دارد.
یافته های پژوهش غلامی(۱۳۸۹) نشان داد که بین خودکارآمدی اجتماعی و مهارت های اجتماعی با اضطراب اجتماعی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. همان طور که پیش بینی شده بود نتایج پژوهش آن ها نشان داد که اضطراب اجتماعی بالا با سطوح پایین خودکارآمدی اجتماعی و مهارت های اجتماعی ارتباط منفی معنی داری دارد.