سولفات فرو FeSO₄ , ۷ H₂O :
با ایجاد هیدروکسید آهن III، باعث انعقاد ذرات کلوئیدی می شود. همراه آهک هیدراته استفاده می شود.
سولفات فریک:
می تواند همراه یا بدون آهک هیدراته مصرف شود و از لحاظ اقتصادی با صرفه تر از زاج است. مزیتش نسبت به زاج این است که در میدان وسیعی از pH عمل می کند. زمان لازم برای تشکیل لخته ها کمتر است و لخته ها درشت تر و وزین تر هستند. با بهره گرفتن از سولفات فریک در pH حدود ۹، منگنز موجود در آب حذف می شود و باعث از بین رفتن طعم و بوهای خاص آب می شود.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

کلرور فریک : FeCl₃ , ۶ H₂O
از پر مصرف ترین منعقد کننده هاست و به صورت پودر، مایع یا متبلور به فروش می رسد. در اثر واکنش با بی کربنات کلسیم یا هیدروکسید کلسیم، ایجاد هیدروکسید آهن III می کند که مرکزی برای تجمع مواد کلوئیدی به شمار می رود.
عوامل موثر در انعقاد :
۱ ) pH و قلیائیت:
به علت حذف ⁺H از محیط، برای ایجاد هیدروکسیدهای فلزی باید pH قلیایی باشد. برای تنظیم pH، اغلب از آب آهک استفاده می شود، ولی نباید در حدی باشد که باعث افزایش بی رویه سختی آب شود.
۲ ) مقدار ذرات معلق:
هرچه ذرات معلق بیشتر باشد، مصرف منعقد کننده ها هم بالا می رود.
۳) اثر عوامل فیزیکی:
با کاهش دما و نزدیک شدن به صفر، مشکلات جدی در امر انعقاد بوجود می آید و لخته شدن کاهش می یابد. به همین دلیل، مقدار مصرف منعقد کننده ها در تصفیه خانه ها در زمستان بیشتر از تابستان است.
۴) مواد منعقد کننده:
قدرت انعقاد بالا، انعقاد کنندگی در گستره pH وسیع و همچنین مناسب بودن قیمت، از خواص یک منعقد کننده خوب می باشد. علاوه بر این می توان از کمک منعقد کننده ها، CO₂ محلول و دور همزنهای مورد استفاده در عملیات انعقاد، از عوامل مؤثر انعقاد نام برد.
۵) کمک منعقد کننده ها
کمک منعقد کننده ها با ایجاد پل بین ذرات ریز لخته حاصل از کار منعقد کننده ها، آنها را به صورت لخته های درشت و سنگین در آورده، عمل ته نشینی را سرعت می بخشند. همچنین محدوده pH بهینه را گسترش داده، مقدار مصرف ماده منعقد کننده را کاهش می دهند.
چند نمونه از کمک منعقد کننده ها مورد استفاده در تصفیه خانه ها
▪ کربنات سدیم:
با تثبیت pH آب و افزایش یونهای ^-OH، عمل انعقاد را بهبود می بخشد، مخصوصا اگر منعقد کننده مورد مصرف زاج باشد.
▪ آهک هیدراته:
برای جبران کمبود قلیائیت محیط و از بین بردن _۲CO و کاهش سختی آب استفاده می شود.
▪ گاز کلر:
از بین بردن مواد آلی موجود در آب که عامل ممانعت کننده در انعقاد هستند.
▪ پلی الکترولیتها:
دارای خواص پلیمری و الکترولیتی بوده و می توانند اندازه لخته ها را درشت تر نمایند. از دیگر مواد مورد استفاده، سیلیس فعال یا سدیم سیلیکات و بنتونیت (عامل پلاستیسیته کردن سرامیک) می باشد. (آمودا و آمو^[۴۴]،۲۰۱۳)
بهینه سازی فرایند انعقاد و لخته سازی
انعقاد و لخته سازی یک فرایند فیزیکی-شیمیایی است که توسط روش های متفاوتی می توان به پارامترهای بهینه در آن رسید که یکی از این راه های ساده اما زمان بر و البته نه چندان دقیق آن آزمایش جار می باشد. در این آزمایش میزان ماده ی منعقد کننده، کارامدی و زمان ماند مناسب آن برآورد می شود.
▪ آزمایش جار
برای تعیین میزان ماده منعقد کننده لازم و همچنین pH بهینه برای عمل انعقاد، از آزمایش جار استفاده می شود. دستگاه جار از ۶ بشر تهیه شده است که از نمونه مورد نظر بطور مساوی در تمام بشرها ریخته، pH را به ترتیب ۲، ۴، ۶، ۸، ۱۰، ۱۲ در نظر می گیریم. به هر بشر به مقدار مساوی از منعقد کننده و کمک منعقد کننده مورد نظر ریخته می شود و در دمای معین به مدت ۲۰ دقیقه بشرها هم زده می شود.
بعد از این مدت، آب هر یک را به استوانه های مدرج انتقال داده، منتظر ته نشین شدن آنها می مانیم. بهترین جواب بیشترین رسوب تشکیل شده و زلالترین محلول رویی می باشد. با این ترتیب گستره pH بهینه معلوم می شود. ( جوهیر و همکارانش^[۴۵]،۲۰۰۹)

• • 1. 1. پلیمر

          1. 1. آشنایی با پلیمر ها

           

     

پلیمر از دو واژه یونانی “ پلی ” به معنی بسیار و “ مر ” به معنی جزء و بخش تشکیل شده است. کلمه “ ماکرو مولکول ” مترادف “ پلیمر ” است و معادل فارسی آن بسپار می باشد.
بَسپار یا همان پلیمر، ماده‌ای شامل مولکول‌های بزرگی است که از به هم پیوستن واحدهای کوچک تکرار شونده که تکپار یا مونومرنامیده می‌شود، ساخته شده است.
تعداد واحدهای تکرارشونده در یک مولکول بزرگ درجه بسپارش یا درجه پلیمریزاسیون نامیده می‌شود. بسپارهایی که فقط از یک نوع واحد تکرار شونده تشکیل شده‌اند، جوربسپار یا همو پلیمر و آنهایی که از چند نوع واحد تکرارشونده تشکیل شده‌اند، هم بسپار یا کوپلیمر نامیده می‌شوند. گاهی لفظ ترپلیمر نیز برای محصولات حاصل از بسپارش سه تک‌پار به کار می‌رود.